سنین 2تا6 سالگی :

لازم است کودکان بیشتر در فعالیت های  نشاط آور شرکت کنند. در این سن کودک، توانایی شرکت در ورزش هایی سازمان یافته امثال فوتبال و... را ندارد به دلیل این که هنوز توتنایی های تعادلی و حرکتی کامل نشده و محدوده ی توجه او محدود است. مهارت هایی مثل دویدن، پریدن و شنا را می توان به کودک آموزش داد. در این سن، ورزش باید با حداقل آموزش باشد و از ایجاد رقابت و مسابقه بین آن ها جلوگیری شود. هدف اصلی باید لذت بردن از ورزش باشد.

سنین 6 تا 10 سالگی :

گرچه بهبود تعادل و حرکت به دست آمده است اما هنوز هماهنگی لازم بین چشم و دست موجود نیست بنابراین کودک می تواند به طور محدود به به ورزش های سازمان یافته به پردازد. ورزش هایی از قبیل ژیمناستیک، شنا،تنیس و ... برای کودک مناسب است. در این سن تاکید بر آموزش تکنیک است و باید کمتر به رقابت و مسابقه اهمیت داده شود.

سنین 10 تا 12 سالگی :

سطح شعور و فهم و توانایی یادگیری، تعادلی کودک افزایش می یابد و می تواند حرکت هایی پیچیده و تکنیک و تاکتیک را یاد بگیرد و در ورزش هایی سازمان یافته و برخوردی شرکت کند. ورزش هایی مانند فوتبال، والیبال، بیسبال و دوچرخه سواری برای این سنین مناسب هستند.

در باشگاه ها تمرین با وزنه های کوچک و سبک ایرادی ندارد ولی ورزش هایی مانند وزنه برداری برای کودکان ممنوع است. بدنسازی باوزنه باید بعد از سن بلوغ هم همواره تحت نظر مربی انجام گیرد.

ورزش هایی پر برخورد و تماسی مانند بوکس، کشتی، هاکی و وزنه برداری بهتر است بعد از 15 سالگی شروع شود

ولی به طور کلی می توان گفت مناسب بودن شدت و نوع ورزش را رضایتمندی کودک و لذت بردن او تعین می کند. علاوه بر این، ورزش تأثیری بر سن بلوغ ندارد مگر دخترانی که رژیم غذایی شدید گرفته باشند و والدین نباید از این بابت نگران باشند.

سالم باشید.

منبع : هفته نامه ی سلامت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: